اولش قرار نبود بنویسم اینجا. قرار بر تثبیت بود و بعد نوشتن؛ ولی وقتی حرف‌هایی هست که باید نوشته بشن اما جایی رو پیدا نمی‌کنی پس رو میاری به وبلاگی که خیلی وقته خاک می‌خوره. برای من هم بهتره. چراکه کسی نمی‌خونه اینجا رو و با خیال راحت می‌نویسم. آمارش رو هم چک کردم دیدم نه جدی‌جدی متروکه. اینجا نوشتن مثل بودن در یه حالت خلا می‌مونه؛ آزاد و رها.
شاید هم روزی صاحبش دلش بخواد پاک اینجا رو.
الله‌اعلم.
تا اون موقع می‌نویسم اینجا.
درباره این سایت